παρθενώνας Ιστορικά στοιχεία!!!!!!!!

Μετά τα Περσικά η Αθήνα αναδείχτηκε σε σπουδαία πόλη διαθέτοντας ισχυρό ναυτικό. Θεσπίστηκε η Δηλιακή συμμαχία, και τα χρήματα που πρόσφεραν οι πόλεις φυλάσσονταν στη Δήλο. Αργότερα όμως μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και ο Περικλής χρησιμοποίησε μέρος των χρημάτων αυτών για την ανέγερση του Παρθενώνα. Ο Παρθενώνας χτίστηκε πάνω σε προηγούμενο ναό της Αθηνάς, ο οποίος καταστράφηκε από τους Πέρσες κατά τη διάρκεια των Περσικών πολέμων. Πιο αναλυτικά: Πιστεύεται πως υπήρχε από τα Γεωμετρικά χρόνια (7ος αι. π.Χ.) στη θέση που κτίστηκε ο Παρθενώνας ένας ναός (1) πλίνθινος πάνω σε λίθινα θεμέλια. Τον 6ο αι. π.Χ. κτίστηκε ένας πώρινος ναός (2)(Ur - Parthenon) που διακοσμήθηκε με εναέτια γλυπτά που εκτίθενται στο Μουσείο της Ακρόπολης, (λέοντες και ο Ηρακλής με τον Τρίτωνα). Μετά τη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. άρχισε να κτίζεται ένας μαρμάρινος ναός (3) γύρω από τον πώρινο (Vor-Parthenon), ο οποίος όμως καταστράφηκε το 480 π.Χ. από τους Πέρσες. Στη θέση του ναού αυτού οικοδομήθηκε ο Παρθενώνας. Άρχισε να κτίζεται το 447 π.Χ. και οι οικοδομικές εργασίες τέλειωσαν μόλις σε εννιά (9) χρόνια (χρόνος ρεκόρ για την εποχή) δηλαδή το 438 π.Χ. Από το 438 ξεκίνησαν τα έργα διακόσμησης και τελείωσαν το 432 π.Χ. Αρχιτέκτονες του ναού ήταν ο Ικτίνος, ο οποίος έκτισε και το ναό του Απόλλωνα στη Φιγάλεια, και ο Καλλικράτης, αρχιτέκτονας του Ναού της Νίκης και ίσως του Ερεχθείου, ενώ την ευθύνη για τη διακόσμηση και τη γενική επίβλεψη του έργου είχε ο γλύπτης Φειδίας ("επίσκοπος πάντων", όπως αναφέρει ο Πλούταρχος).Η πρώτη καταστροφή του ναού έγινε το 267 μ.Χ. από τους Έρουλους (ένα λαό σκανδιναβικής προέλευσης), οι οποίοι κατέλαβαν την Αθήνα και πυρπόλησαν τον Παρθενώνα. Καταστράφηκε η αρχική στέγη, ολόκληρη η εσωτερική κιονοστοιχία, ενώ έπαθαν σοβαρές ζημιές οι τοίχοι του σηκού. Περίπου εκατό χρόνια αργότερα, την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, έγιναν κάποιες διορθώσεις, όχι όμως και τόσο πετυχημένες.Το 529 μ.Χ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός διατάζει το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών της αρχαιότητας. Οι φιλόσοφοι εγκαταλείπουν την Αθήνα η οποία μετατρέπεται σε μικρή και ασήμαντη επαρχιακή κωμόπολη. Ο Χριστιανισμός επιβάλλεται και ο Παρθενώνας γίνεται εκκλησία της του Θεού Σοφίας. Το 1205 μ.Χ. οι Φράγκοι καταλαμβάνουν την Αθήνα και ο Παρθενώνας γίνεται ο καθεδρικός ναός τους.Το 1456 μ.Χ. ο Τούρκος Ομάρ Τουραχάν, στρατηγός του Μωάμεθ, κυριεύει την Αθήνα και ο Παρθενώνας μετατρέπεται σε τζαμί. Το 1674 ο Charles-Francois Olier μαρκήσιος De Nointel επισκέπτεται την Αθήνα με το ζωγράφο Jacques Carrey στην ακολουθία του. Ο Carrey έκανε λεπτομερή σχέδια του Παρθενώνα και των γλυπτών. Τα σχέδια αυτά είναι ανεκτίμητα, γιατί απεικονίζουν λεπτομερειακά τον Παρθενώνα λίγο πριν από την καταστροφή του.Το 1687 ο βενετσιάνικος στρατός με το Μοροζίνι πολιορκεί τους Τούρκους που βρίσκονταν στην Ακρόπολη. Μια οβίδα έπεσε στον Παρθενώνα, που χρησιμοποιούταν ως πυριτιδαποθήκη και προκάλεσε έκρηξη με αποτέλεσμα την ανατίναξη του κτιρίου, μεγάλα τμήματα του οποίου καταστράφηκαν ή εκσφενδονίστηκαν. Ο Μοροζίνι τελικά κυρίευσε την Ακρόπολη και στην προσπάθειά του να κλέψει κάποια γλυπτά προκάλεσε κι άλλες ζημιές. Τον επόμενο χρόνο ο Μοροζίνι εγκατέλειψε την Αθήνα και επέστρεψαν οι Τούρκοι. Οι ζημιές από την έκρηξη πρέπει να ήταν οι εξής: έπεσαν τρεις (3) τοίχοι του σηκού, η πρόσταση του προνάου, έξι (6) κίονες της νότιας και οκτώ (8) της βόρειας πλευράς. Το 1801 μ.Χ. ο Thomas Bruce, κόμης του Έλγιν, πρεσβευτής της Αγγλίας στην Υψηλή Πύλη, κατάφερε να αποσπάσει από το Σουλτάνο φιρμάνι με το οποίο του δινόταν η άδεια να αφαιρέσει από τις χώρες που βρίσκονταν στη δικαιοδοσία του σουλτάνου, ό,τι αρχαιότητα ήθελε. Έτσι ο Έλγιν απέσπασε από την Ακρόπολη διάφορα γλυπτά. Στην προσπάθειά του να αρπάξει όσο περισσότερα μπορούσε, προκάλεσε και μεγάλες ζημιές. Συνολικά μετέφερε στο Λονδίνο δεκαοκτώ (18) αγάλματα από τα αετώματα, δεκαπέντε (15) μετόπες και πενήντα (50) λίθους από τη ζωφόρο μήκους εβδομήντα πέντε (75) μέτρων. Το 1815 το Βρετανικό Μουσείο αγόρασε από τον Έλγιν τα γλυπτά του Παρθενώνα.Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 η Ακρόπολη απελευθερώνεται στην αρχή από τους Έλληνες, όμως θα πολιορκηθούν αργότερα από το στρατό του Κιουταχή πασά. Το 1827 οι Τούρκοι κυριεύουν την Ακρόπολη και φεύγουν οριστικά το 1833. Αρχίζει η απομάκρυνση των ερειπίων του οικισμού που είχε σχηματιστεί με τον καιρό πάνω στον ιερό βράχο. Το 1885 ξεκινούν οι ανασκαφές που θα φέρουν στο φως όσα είχαν θάψει οι Αθηναίοι μετά την περσική καταστροφή του 480 π.Χ. Το 1898 αρχίζει η προσπάθεια για την αναστήλωση των μνημείων που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ [Βασίλης Ιβάσιν]

http://dim-galat.pel.sch.gr/projects/akropolis/akr_03parthenonas.htm

η καταστροφη του παρθενωνα(ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ Αναστασια)

ο αγνωστος ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ(Βασιλειαδου Αναστασια)

Διάδια[Κων/νος Ατματζίδης]Καθηγητής/Γιάννης Καλίτσιος/

Διάσια

 

.

Τα Διάσια ήταν αρχαία γιορτή των Αθηναίων προς τιμήν του Μειλίχιου Δία, χθόνιας θεότητας με τη μορφή φιδιού που προστάτευε τις οικίες των κατοίκων. Η γιορτή τελούνταν δέκα μέρες μετά τα Ανθεστήρια, στις 23 του μήνα Ανθεστηριώνα, στο ναό του Ολύμπιου Δία στον Ιλισό, έξω από τα τείχη της πόλης^[1].
Κατά τη διάρκεια της γιορτής, οι πλουσιότερες οικογένειες παλαιότερα συνήθιζαν να θυσιάζουν χοιρίδια, ενώ στον απλό λαό γίνονταν αναίμακτες θυσίες με εξιλαστήριο χαρακτήρα και προσφορές προϊόντων. Επίσης ψάλλονταν ύμνοι και τελούνταν ιππικοί αγώνες. Ο χαρακτήρας της θα πρέπει να μεταβλήθηκε από τον αρχικό της εορτασμό, καθώς στις Νεφέλες του Αριστοφάνη αναφέρεται σαν πανηγυρική γιορτή.

Όταν ο Κύλων θέλησε να αντιταχθεί στην εφαρμογή της Δρακόντειας νομοθεσίας, πήρε χρησμό από το Μαντείο των Δελφών που τον συμβούλευε: "εν τού Διός τή μεγίστη εορτή καταλαβείν την Αθηναίων ακρόπολιν". Ο Κύλων θεώρησε ότι ήταν τα Ολύμπια, οπότε κατέλαβε την ακρόπολη μαζί με τους οπαδούς του, οι οποίοι ωστόσο εξαπατήθηκαν και δολοφονήθηκαν μέσα σε ιερό χώρο, κάτι που έγινε γνωστό ως Κυλώνειο Άγος. Κατά πάσα πιθανότητα, λοιπόν, ο χρησμός αναφερόταν στη γιορτή των Διασίων, όταν όλοι οι Αθηναίοι βρίσκονταν εκτός των τειχών της πόλης.

Διιπόλεια[Κων/νος Ατματζίδης]Καθηγητής/Γιάννης Καλίτσιος/

Διιπόλεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Τα Διιπόλεια ήταν αρχαία γιορτή των Αθηναίων στην οποία τιμώμενη θεότητα ήταν ο Δίας Πολιεύς. Η γιορτή πραγματοποιούνταν δυο μέρες μετά τα Σκιροφόρια, στις 14 του μήνα Σκιροφοριώνα. Η γιορτή ονομάζεται και Βουφόνια, η οποία τελούνταν ξεχωριστά σε άλλες ελληνικές πόλεις κατά την αρχαιότητα.
Σύμφωνα με την παράδοση, την εποχή του βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα, γιορτάζονταν τα Διονύσια και κάποιο βόδι έφαγε τον παραδοσιακό πόποινο και ένας ιερέας το σκότωσε κι έπειτα δραπέτευσε από την πόλη. Επειδή όμως τότε απαγορεύονταν οι θυσίες ζώων, έψαξαν να βρουν το δράστη, απουσία του οποίου τελικά καταδίκασαν τον πέλεκυ που έκανε το φόνο.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής, θυσιαζόταν ένα βόδι στο ιερό του Δία στην ακρόπολη της πόλης και αφιέρωναν πελάνους, ψωμί μικτό από σιτάρι και κριθάρι^[1]. Όταν μαζεύονταν οι υπόλοιποι ιερείς για να βρουν αυτόν που έκανε τη θυσία, εκείνος έλειπε κι έτσι καταδίκαζαν τον πέλεκυ και το έριχναν στη θάλασσα. ^[2]